Mijn ervaring met corona en diabetes type 1

Net als de rest van de wereld was ik tijdens de eerste lockdown erg bang om Covid te krijgen. Overal las je dat mensen met chronische ziekten meer risico liepen dus ik had moeite om de situatie te relativeren. Diabetes en het coronavirus leken mij een heel nare combinatie. Maar ik heb het gehad en ik deel graag mijn ervaring met corona en diabetes type 1 met jullie! 

Diabetes type 1 en COVID-19: ik testte positief. En toen? 

Afgelopen zomer kreeg ik last van hele lichte symptomen van corona. In eerste instantie dacht ik dat ik een lichte verkoudheid met wat keelpijn had gevat. 

Maar de volgende dag kreeg ik een bericht: iemand met wie ik contact had gehad, was positief getest en andere vrienden van me hadden ook symptomen. Ik ging direct naar een testlocatie voor een PCR-test. De volgende dag kreeg ik de uitslag: ik was positief. Op dat moment was ik gelukkig ook gerustgesteld: 

• ik voelde me, ondanks de lichte verkoudheid, al met al goed,
• mijn diabetes was onder controle.

De GGD vertelde me dat ik een afspraak moest maken met mijn huisarts. Ik kon direct bij haar terecht voor een digitaal consult. Ze schreef me paracetamol voor, vertelde dat ik rust moest houden en dat ik 14 dagen in isolatie moest blijven. Ik deed mijn mondkapje dus op en haalde mijn laatste boodschappen via een ophaalpunt. Ook ging ik langs de apotheek voor mijn insuline en sensors en ik haalde gelijk een grote hoeveelheid vitamines, zink en etherische oliën. Zo, ik was klaar voor mijn thuisisolatie.

Fysieke en psychologische impact 

De dagen daarna kreeg ik meer symptomen. Ik was nog altijd verkouden maar kreeg nu ook last van zware hoofdpijn, keelpijn, een drukkend gevoel bij mijn longen maar ik had vooral last van extreme vermoeidheid. Twee dagen later verloor ik mijn reuk en smaak. 

Als de dag dat ik de eerste symptomen kreeg als dag D+4 na het vermoedelijke contact met Covid wordt beschouwd, was ik er van D+8 tot D+14 het slechtst aan toe. Ik moest 2 dagen in bed blijven liggen. Ik kon niets anders doen dan rusten en goed voor mezelf zorgen. Ik dronk kruidenthee met tijm en honing, slikte vitamine B en C en zinktabletten en inhaleerde elke dag een mengsel van etherische oliën, wat schijnt te helpen om je reuk terug te krijgen. 

Het verlies van mijn geur en smaak had een grote psychologische impact. Ik vond het heel deprimerend dat ik mijn maaltijden niet meer kon ruiken en proeven. Wanneer je ziek bent, in isolatie zit en thuiswerkt, zijn eetpauzes juist extra belangrijk. Ze zijn een moment van troost en om even lekker te genieten. Het viel me dus behoorlijk zwaar.

Na 14 dagen kwamen mijn reuk en smaak weer langzaam terug (oh, wat was ik blij!!!) en voelde ik me veel beter. Ik was nog steeds vermoeid maar ik was genezen en kon verder met mijn normale leven. 

Gedurende een periode van twee maanden had ik regelmatig last van intense vermoeidheid en hoofdpijn. Soms stond ik op en was ik in topvorm, terwijl ik de dag daarna helemaal geen energie had. Het was erg verwarrend en frustrerend. 

Diabetes en het coronavirus

De eerste twee weken had ik een hoge bloedsuikerspiegel. Ik weet niet of dat kwam door insulineresistentie, een gebrek aan lichaamsbeweging of simpelweg het virus (waarschijnlijk was het een combinatie van die drie), maar het was erg moeilijk onder controle te krijgen. 

Tot een paar weken na het einde van de symptomen was het moeilijk om mijn bloedsuikerspiegel te regelen. Ik denk dat het vooral te maken had met een gebrek aan fysieke activiteit: ik was vermoeid, dus sportte ik minder dan normaal, waardoor mijn bloedsuikerspiegel de neiging had hoog te blijven en ik meer behoefte aan insuline had. Daarom heb ik mijn basale insuline verhoogd om deze aan te passen aan de grotere behoefte.

Uiteindelijk ben ik er goed vanaf gekomen en ben ik genezen van corona, ondanks diabetes type 1. 

Erover praten of niet? 

Toen ik positief was getest, twijfelde ik om verschillende redenen of ik erover moest praten. Ik was bang voor de reactie van anderen en het gaat om medische en persoonlijke informatie. Toen realiseerde ik me echter dat niet veel mensen hun ervaring met corona en diabetes type 1 hadden gedeeld. Ik besefte dat ik met mijn verhaal over diabetes en het coronavirus andere mensen kon helpen en vooral geruststellen. Daarom besloot ik uiteindelijk om mijn ervaringen te delen.

Mensen met DT1 lopen niet meer risico dan anderen behalve als ze een diabetes hebben die uit balans is. De belangrijkste risico’s houden vooral verband met leeftijd (65+) of andere aandoeningen. Wel is het zo dat het controleren van diabetes ingewikkeld wordt vanwege het coronavirus, net als bij andere virussen. Gezien mijn ervaring kostte het mij meer tijd om weer op krachten te komen dan mijn vrienden en vriendinnen. 

Op basis van mijn ervaring met corona en diabetes type 1 kan ik concluderen dat je prima kunt genezen. Je moet het virus zeker niet onderschatten maar je kunt jezelf toch geruststellen: met rust, een zorgzame omgeving die je ondersteunt, met name de DT1-gemeenschap, kom je er vast doorheen. 

Ze leven met diabetes type 1 en hebben ook corona gehad 

“Ik heb geluk gehad want ik had alleen hele lichte symptomen: alles begon met wat keelpijn die na 24 uur verdwenen was. Daarna had ik symptomen van een lichte verkoudheid: een loopneus, niezen, prikkende ogen. Alles ging heel snel over, na 5 dagen raakte ik mijn reuk kwijt. En dat is alles!” – Laura, leeft sinds 27 jaar met DT1.

“Grâce au témoignage de Léonor, je n’ai pas eu peur et je la remercie. Je me dois de faire ce même partage d’expérience pour rassurer tou·te·s les personnes avec un diabète dans ce contexte plus qu’anxiogène.” – Coco & Podie